Bahçede­ki küçük masaya yer­leş­tim. Hava serin ama kedil­er bu Mayıs Pazar sabahının çekin­gen güneşinde tem­bel­lik ediyor.

Boya kalem­ler­im önümde saçılı. Kağıt bem­beyaz duruyor.


Français | Türkçe | English

Ayşe için bir res­im yap­mak istiy­or­dum. Kalem tutul­ması halindey­im. Annesiyle zin­dana atılmış 3 yaşın­da­ki küçük bir kız için ne res­im çizilebilir?

Şu anda göz­ler­i­mi ve ruhu­mu doldu­ran, yaşayan her şey Ayşe’­den çalın­mış. Mav­i­lik­lerde asılı her bulut tepeciği, kol­larını gökyüzüne kaldıran her ağaç, bir dal­dan bir diğer­ine uçuşan kuşların her kanat çır­pışı, dal­ları cap­can­lı bir yeşille donatan her yaprak fil­izi, otların yeşili­ni dal­lara taşı­mak ister­ce­sine ağaç gövdeleri­ni kucak­layan her sar­maşık, otlar arasın­da rüz­gar­la hafifçe titreyen her çiçek, çimen­lere bur­nunu daldırıp küçük yaratık­ların peşine düşen her kedi, mini­cik dünyasın­da gün­lük hay­at­larını sürdüren börtü böcek… hep­si çalın­mış. Ayşe’­den çalınmış.

Doğanın sır­ları, ve onları keşfetme hakkı çalın­mış. Hay­atın döngüsü, mevsim­ler, dünyay­la tanış­ma ondan çalın­mış. Duygu­lanım­lar, toprağın kokusu, bir çiçek yaprağının dokusu, bir nehrin şarkısı, dağlar­dan ovaların son­su­zluğu­na bakış, dalın­dan henüz koparılmış kirazın tadı… Çalınmış.

Küçük bir kız çocuğu, pencerenin demir par­mak­lık­ları­na tutun­muş, diken­li tel­lerin ardın­da­ki kuşlar­la konuşuy­or “Kuşlar! Gelin beni de alın. Beni ağaçlara götürün!”. Ben­im bun­ları sözcük­ler­le anlata­may­a­cağım bir çocuk. Oysa henüz bilmeme­si gereken sözcük­leri biliy­or. “Ben kuşlar­la gide­mem. Ben bura­da tut­sağım”. Bu çocuk bir res­im­le nasıl büyülenir ? Nasıl mut­lu edilir, hiç yok­tan bir anlığına?

Ayşe prison enfant turquie

Hala o çocuk­lara özgü saf inançlar var mı içinde? Ken­di kendine “Duvar­ları görmezsem, yok olurlar” diy­or mu? Öğrenecek. Buraya, düşün­mek­ten suçlu bulunup kap­atılmış her yaş­tan, her kes­im­den kadın­ların arasın­da büyürken öğrenecek. Küçük kız öğrenecek, çünkü büyük­lerinin sahip olduğu değer­ler var, inat, direniş. Pay­laş­ma ve akıt­ma var. Onlar­dan öğrenecek, hay­at nasıl güzelleştir­ilir, renk olmayan yere nasıl doldu­ru­lur renkler…

Saf olma hakkı onlar­dan çalınmış.

Ayşe, tıp­kı yüzlerce çocuk gibi, annesi ile ren­k­lerin olmadığı bu kafese fır­latılmış. Öyle bir zin­dan ki, mek­tu­pların arası­na eklen­miş kuru çiçek­ler bile sahip­ler­ine ulaşmıy­or. Çiçek yasak. Çiçek sakın­calı. Bura­da yaşıy­or­lar işte, gökyüzünün sınır­lar­la, yasak­lar­la çerçeve­len­miş bir mavi kar­eye indirgendiği, “hava alma“nın bel­li saatlerde açılan, küçücük ve beton bir avluya dönüştüğü yerde. Ayşe, Çınar, et Der­sim, ve anneleriyle Türkiye ceza­ev­ler­ine atılan 750 çocuk tut­sak, içeri girme saati geldiğinde ağlamıy­or­lar mı? “Girmek istemiy­o­rum”, mendil kadar da olsa, gökyüzünü arkam­da bırakıp, olmam gereken yer olmayan, duvar­ların ardı­na dön­mek istemiyorum.

Nasıl bir res­im yap­malıyım? Bir çocuğa ne çize­bilir­im ben, özgür bir yetişkin, özgür havayı soluyan, göz­leri özgür kuşlara değen ben? Karnım ağrıy­or. Bir suçlu­luk duy­gusu doldu­ruy­or içi­mi, yetişkin insanın çocuk­luğu bile çal­a­bildiği­ni, hay­atı çal­a­bildiği­ni sap­ta­mak­tan… Ve Ayşe’nin canavar­ca mahrum edildiği tüm bu özgür­lük­leri yaşaya­bildiğimin farkın­da olmaktan.

Ben, özgür yetişkin insan… Gerçek­ten özgür ola­bilir miy­im, Ayşe özgür değilse?

Kalem­lere yeniden eli­mi uzata­bilmek için, içimde yit­miş çocuğu yeniden bul­mam gerek demek ki. Ve bu suçlu­luk duy­gusunu aşmalıyım. Ayşe için din­le­mek, görmek, his­set­mek ve ona bir tutam olsun, hay­atı gönderebilmek.

Kağıt beyaz kalmamalı.

Hadi sen de bir kağıt al, kalem­leri­ni al. Bana bir çocuk çiz. Bana bir çocuk çiz, ama sakin kutu­da olmasın. Bana öyle bir çocuk çiz ki yaşadığını, özgür yaşadığını hissetsin. 

Güncelleme Temmuz 2019

Küçük Ayşe ve annesi Şemal Hazi­ran ayın­da tahliye oldu. Sizlere mek­tu­plarınız ve desteğiniz için teşekkür ediyorlar.

Çınar ve Der­sim’e yaz­maya devam edebilirsiniz…

Res­im ve mek­t­up yol­la­mak için, işte annelerinin adresleri.…

Medine Yiğit C‑6 (5 yaşın­da­ki Çınar’ın annesi)
Safiye Yağ­mur C‑3 (2 yaşın­da­ki Der­sim’in annesi) 

Tar­sus Kapalı Kadın CİK (koğuş numar­alarını ekle­meyi unut­ma, örneğin C‑3…)
Ali­fakı mahalle­si Ali­fakı sokak
Tar­sus MERSİN TÜRKİYE

Zehra Dogan Tarsus

Tarsus cezaevinde tahliye öncesi sergi. Zehra Doğan, Hülya ve Semal’in kızı Ayşe ile.

Vous pouvez utiliser, partager les articles et les traductions de Kedistan en précisant la source et en ajoutant un lien afin de respecter le travail des auteur(e)s et traductrices/teurs. Merci.
Kedistan’ın tüm yayınlarını, yazar ve çevirmenlerin emeğine saygı göstererek, kaynak ve link vererek paylaşabilirisiniz. Teşekkürler.
Ji kerema xwere dema hun nivîsên Kedistanê parve dikin, ji bo rêzgirtina maf û keda nivîskar û wergêr, lînk û navê malperê wek çavkanî diyar bikin. Spas.
You may use and share Kedistan’s articles and translations, specifying the source and adding a link in order to respect the writer(s) and translator(s) work. Thank you.
Por respeto hacia la labor de las autoras y traductoras, puedes utilizar y compartir los artículos y las traducciones de Kedistan citando la fuente y añadiendo el enlace. Gracias
Naz Oke on EmailNaz Oke on FacebookNaz Oke on Youtube
Naz Oke
REDACTION | Journaliste 
Chat de gout­tière sans fron­tières. Jour­nal­isme à l’U­ni­ver­sité de Mar­mara. Archi­tec­ture à l’U­ni­ver­sité de Mimar Sinan, Istanbul.