“Le collectif de solidarité avec Keywan”, cinéaste iranien condamné à la prison et à recevoir “223” coups de fouets nous a adressé un texte que nous relayons.
Aucun média francophone n’a jusqu’ici publié de dénonciation, ce qui pose de nombreuses questions,au moment où le pouvoir iranien est ripoliné pour paraître présentable à une future table de négociations sur le Moyen Orient.
Keywan Karimi Facebook | Page de soutien | Twitter @KeywanKarimi | Pétition
La poésie, un crime contre l’État
En octobre 2015, le cinéaste Keywan Karimi a été condamné à six ans de prison et à 223 coups de fouet pour « propagande contre les lois gouvernementales » et « insultes à la sacralité de la religion. » Il était auparavant emprisonné, puis relâché, surveillé et assigné à résidence sous caution.
Ce qui justifie aux yeux du gouvernement iranien cette sentence dont l’application est imminente est un film documentaire sur les murs de Téhéran, dont les graffitis et les peintures retracent l’histoire de l’Iran de la chute du shah à nos jours.
Dans l’urgence d’épargner à Keywan la barbarie d’un tel jugement, il faut compter sur une mobilisation de l’opinion publique où s’enrôleront sans trop de peine les élus de gauche et de droite d’une démocratie corrompue, toujours prête à se servir de l’humanisme comme d’un savon qui lui ôte un peu de sa crasse. Il n’est pas exclu que le gouvernement iranien s’avise aussi qu’il est préférable ne pas agacer inutilement la fausse bonne conscience des hommes d’affaires, toujours en quête de prétextes pour faire monter les prix, escomptant des affaires rentables avec un gouvernement prétendument modéré.
Porter de tels faits à la connaissance de tous est un acte doublement salutaire. Il s’agit bien sûr d’éviter à Keywan une peine inique. Mais il propage inséparablement la conscience que vivre librement selon ses aspirations est la poésie qui mettra fin aux archaïsmes qui persistent à régner partout. La poésie vécue et revendiquée est une violence sans armes, une violence qui n’a pour elle que la résolution de ne pas céder à la peur, aux menaces, à toutes les formes de pouvoirs qu’elles relèvent de la religion, des idéologies ou des réflexes individuels de prédation.
Collectif de Solidarité avec Keywan.
شعر، جنایتی علیه دولت
در اکتبر 2015 کیوان کریمی،فیلم‌ساز، به جرم «تبلیغ علیه قوانین حکومت» و «توهین به مقدسات» به 6 سال زندان و 223 ضربه شلاق محکوم شد. او پیش‌از این زندانی شده بود و سپس از طریق کفالت و تا صدور رأی نهایی از زندان بیرون آمده بود.
آن‌چه از نگاه حکومت ایران این حکم و اجرای قریب‌الوقوعِ آن‌را توجیه می‌کند یک فیلم مستند است درباره‌ی دیوارهای تهران که گرافیتی‌ها و نقاشی‌های آن تاریخ معاصر ایران از زمان سقوط شاه تا به امروز را نمودار می‌سازد.
در اضطرارِ مصون نگاه داشتن کیوان از بربریتِ چنین حکمی باید روی بسیج افکار عمومی‌ای حساب کرد که نمایندگانِ چپ و راستِ یک دموکراسی فاسد بدون دردسر چندانی ردای آن را به تن خواهند کرد، دموکراسی فاسدی که همواره آماده است تا از اومانیسم و انسان‌دوستی همچون صابونی برای زدودنِ اندکی از چرک و کثافت خود استفاده کند.
بعید نیست که حکومت ایران نیز ملتفت شود که بهتر است آسایشِ وجدانِ کاذبِ معامله‌گران بین‌المللی را برهم نزند، معامله‌گرانی که به دنبال بهانه اند تا قیمت‌ها را بالا ببرند و به انجام معاملات سودآور با حکومتی مدعی اعتدال چشم دوخته‌اند.
چنین وقایعی را به آگاهی همگان رساندن عملی است که از دو لحاظ مفید است:
منظور به یقین در امان نگاه داشتن کیوان از این کیفر ظالمانه است. اما این عمل به طور جدایی‌ناپذیری این آگاهی را نیز اشاعه می‌دهد که آزادانه زیستن بر طبق امیال و آرزوهای خود به کهنه‌پرستی‌هایی که هنوز در همه جا حکم‌فرماست پایان خواهد داد. شعرِ زیسته و مطالبه شده، خشونتی است بی‌سلاح، خشونتی که چیزی در اختیار ندارد جز عزمِ قاطع به تسلیم‌نشدن به ترس، به تهدیدات و به تمام اشکالِ قدرت، خواه این اشکال برخاسته از دین باشند خواه از ایده‌ئولوژی‌ها یا از بازکنش‌های فردی طعمه‌جویانه.
جمع همبستگی با کیوان کریمی
Şiir, Devlete karşı suç
Ekim 2015’te yönetmen Keywan Karimi, « hükümet kanunlarına karşı propaganda yapmak » ve « dinin kutsallığına hakaret etmek » suçlarından altı yıl hapis ve 223 kırbaç darbesine mahkum edildi. Daha önce de tutuklanmış, ardından kefaletle serbest bırakılmıştı ve evinde göz hapsinde tutulmaktaydı.
İran hükümetinin gözünde, uygulanmak üzere olan bu kararı meşru kılan, Tahran duvarlarında, Şah’ın düşüşünden günümüze kadar, İran tarihini çizen graffiti ve resimlerin yer aldığı bir belgesel filmdir.
Keywan’ı böyle barbar bir kararın uygulanmasından kurtarılmasının aciliyeti ile, yozlaşmış bu demokrasi içinde, insaniyeti kirlerini bir nebze akıtabilecek bir sabun gibi kullanmaya hazır olan, sol ve sağ kanat politikacılarının fazla zorlanmaksızın katılabileceği bir kamuoyu seferberliğine güvenmek gerekiyor.
İran hükümetinin, zam peşinde her bahaneyi kullanan ve sözde ılımlı hükümet ile kârli işler yapma arayışındaki işadamlarının sahte vicdanlarını gereksiz yere kızdırmayı tercih etmemesi de olanaksız değildir.
Bu gerçekleri, herkesin güzü önüne taşımanın bir çift yararı var. Herşeyden önce Keywan’in çarptırıldığı haksız cezaya engel olmak. Ayrıca, her alanda hüküm sürdüren çağdışılıkların sonunu, özgürce ve esinlendiğince yaşama çabasıyla, yani şiirle getirebileceğimiz bilincini yaymak.
Yaşanan ve savunulan şiir, silahsız bir şiddettir; dinî veya ideolojik, ya da yokedici bireysel refleksli, hangi iktidardan, gelirse gelsin, korkuya ve tehditlere kulak asmamama özelliğine sahip bir şiddet…
Keywan’la yardımlaşma Kollektifi
شیعر، تاوانێك دژ به ده‌وڵه‌ت
له ئۆكتۆبەری ٢٠١٥دا كه‌یوان كه‌ریمی، ده‌رهێنه‌ری سینەما، به تۆمه‌تی “بانگه‌شه دژ به یاساكانی حكومه‌ت” و “بێرێزیكردن به پیرۆزییه‌كان” به ٦ ساڵ زیندان و ٢٢٣ لێدانی قامچی مه‌حكووم كرا. ناوبراو له ساڵی ٢٠١٣دا ده‌ستبه‌سه‌ركرا و پاش ماوه‌یه‌ك به كه‌فاله‌ت هه‌تا كاتی دادگایی كردن و حوكمدانی ئازاد كرابوو. ئه‌وه‌ی بە تێڕوانینى حكوومه‌تی ئێران پاساو بۆ ئه‌م حوكمه و جێبه‌جێكردنی دەهێنێتەوە، فیلمێكی به‌ڵگه‌نامه‌ییه ده‌رباره‌ی دیواره‌كانی تاران، گرافیتی و وێنه‌كانی ئه‌م فیلمه، مێژووی هاوچه‌رخی ئێران له كاتی رووخانی شا هه‌تا ئه‌مڕۆ نیشان ده‌دات. بۆ پاراستنی كه‌یوان له به‌ربه‌ریه‌تی وه‌ها حوكمێك، ده‌بێت پشت بە کۆکردنەوە و ڕێکخستنى ڕاى گشتى ببەستین؛ ئه‌و شته‌ی نوێنه‌رانی چه‌پ و راستی دیمۆكراسییه گه‌نده‌ڵه‌كان، به بێ سه‌ر ئێشه‌یه‌كی ئه‌وتۆ خۆیان دەکەن بە دەمڕاست و یانگەشەکارى. ئه‌و دیمۆكراسییه گه‌نده‌ڵانه‌ی به‌رده‌وام ئاماده‌یه له هیۆمانیسم و مرۆڤدۆستیدا وه‌ك سابوونێك بۆ سڕینه‌وه‌ی چڵك و پیسایی خۆی كه‌ڵك وه‌رگرێت. دوور نیه حكوومه‌تی ئێرانیش تێ بگات كه باشتر وایه ئاسایشی ویژدانی درۆزنانه‌ی کاسبکارانى نێوده‌وڵه‌تی تێك نه‌دات كه هه‌میشه بەدواى بیانوویه‌ك ده‌گه‌رێن بۆئەوەى نرخه‌كان به‌رز بكه‌نه‌وه. ئه‌وان چاویان بڕیوه‌ته مامه‌ڵه‌ی به‌سوود له‌گه‌ڵ حكوومه‌تێك كه بانگه‌شه‌ی میانه‌ره‌ویی ده‌كات.
گه‌یاندی بابه‌تی له‌و جۆره بۆ رایگشتی له دوو لایەنەوە گرینگه: مه‌به‌ستی یه‌كه‌م دڵنیابوونه له پارێزراوبوونی كه‌یوان له به‌رامبه‌ر ئه‌م سزا نادادپه‌روه‌رانه‌دا. به‌ڵام ئه‌مه خۆی به شێوه‌یه‌كی دانه‌بڕوا ئه‌و وشیارییه‌ش بڵاو ده‌كاته‌وه كه ژیانى سه‌ربه‌ستانه به پێی ویست و ئاره‌زووه‌كان، كۆتایی به‌و كۆنه‌په‌رستیه ده‌هێنێت كه هێشتا له هه‌موو شوێنێك حوكم ده‌كات. شیعری ژینكراو و داواكراو، توندوتیژییه‌كه به بێ چه‌ك، توندوتیژییه‌ك كه هیچی نیه جگه له ئیراده‌یه‌كی پێداگر و یەکلابووەوە بۆ ملنه‌دان به ترس و هه‌ڕه‌شه و هه‌موو جۆره‌كانی دیكه‌ی ده‌سه‌ڵات، جا ئه‌مانه له دینه‌وه هاتبن یان له ئایدۆلۆژییه‌كانه‌وه و یان له كرده‌وه‌ی تاكه‌سی ته‌ماح خوازانه‌وه.
كۆمه‌ڵی هاوپشتی لە كه‌یوان كه‌ریمی
Η ποίηση, έγκλημα κατά του κράτους
Τον Οκτώβριο του 2015, ο κινηματογραφιστής Keywan Karimi καταδικάστηκε σε 6 χρόνια φυλάκιση και 223 μαστιγώματα για «προπαγάνδα ενάντια στους κυβερνητικούς νόμους» και «προσβολή της ιερότητας της θρησκείας». Στο παρελθόν είχε φυλακιστεί, για να απελευθερωθεί στη συνέχεια και να τεθεί σε κατ’ οίκο περιορισμό.
Η δικαιολογία που προέβαλε η ιρανική κυβέρνηση γι’ αυτή την απόφαση, η οποία είναι άμεσα εκτελεστή, είναι ένα ντοκιμαντέρ από τους τοίχους της Τεχεράνης, όπου τα γκράφιτι και οι ζωγραφιές αφηγούνται την ιστορία του Ιράν από την πτώση του Σάχη μέχρι σήμερα.
Για να γλιτώσει ο Keywan από τη βαρβαρότητα μιας τέτοιας απόφασης είναι επείγουσα η κινητοποίηση της κοινής γνώμης, στην οποία κατατάσσονται οι βουλευτές τόσο της αριστεράς όσο και της δεξιάς μιας διεφθαρμένης δημοκρατίας, η οποία είναι πάντα πρόθυμη να χρησιμοποιήσει τον ανθρωπισμό σαν ένα σαπούνι που την απαλλάσσει λίγο από τη βρωμιά της. Δεν αποκλείεται η ιρανική κυβέρνηση να θεωρεί επίσης ότι είναι προτιμότερο να μην ενοχλήσει χωρίς λόγο την ψευδή καλή συνείδηση των επιχειρηματιών, οι οποίοι αναζητούν διαρκώς προσχήματα για να αυξήσουν τις τιμές, ελπίζοντας σε κερδοφόρες συνεργασίες με μια κυβέρνηση που υποτίθεται ότι είναι μετριοπαθής.
Η γνωστοποίηση αυτών των γεγονότων σε όλους και όλες είναι μια πράξη διπλά ωφέλιμη. Μπορεί να συμβάλλει για να απαλλαγεί η Keyman από μια άδικη ποινή. Ταυτόχρονα όμως προωθεί τη συνείδηση ότι το να ζει κανείς ελεύθερα σύμφωνα με τις ιδέες του είναι η ποίηση που θα θέσει τέλος στους αρχαϊσμούς που επιμένουν να κυριαρχούν παντού. Η ποίηση ως βίωμα και διεκδίκηση είναι μια βία χωρίς όπλα, μια βία που δεν διαθέτει παρά την αποφασιστικότητα να μην υποχωρήσει μπροστά στο φόβο, τις απειλές, όλες τις μορφές εξουσίας που συνδέονται με τη θρησκεία, τις ιδεολογίες ή τα αρπακτικά ατομικά αντανακλαστικά.
Συλλογικότητα αλληλεγγύης στον Keyman
La poesía, un crimen contra el Estado.
En el mes de octubre de 2015, el cineasta Keywan Karimi fue condenado a seis años de cárcel y a 223 latigazos por “propaganda contra las leyes gubernamentales” e “insultos a la sacralidad de la religión”. Previamente había sido encarcelado, más tarde liberado y finalmente puesto bajo arresto domiciliario bajo fianza.
Lo que justifica esta sentencia, de aplicación inminente, a ojos del gobierno iraní es un documental sobre los muros de Teherán en los que los grafitis y pinturas han ido dejado rastro de la historia de Irán desde la caída del Sha hasta nuestros días.
En la urgencia de ahorrar a Keywan la barbarie de este juicio, debemos contar con una movilización de la opinión pública a la que se unirán sin excesiva dificultad los electos tanto de izquierda como de derecha de una democracia corrupta, dispuestos siempre a servirse del humanismo como un jabón que les quita un poco de su mugre. No excluimos tampoco que el gobierno iraní tome nota también de que es preferible no molestar inútilmente la falsa buena conciencia de los hombres de negocios, siempre dispuestos a buscar excusas para subir los precios, a la expectativa de negocios rentables con un gobierno supuestamente moderado.
Poner estos hechos en conocimiento de todos es un acto doblemente saludable. Se trata evidentemente de evitar a Keywan un castigo inicuo. Pero al mismo tiempo propaga de manera inseparable que la conciencia de vivir libremente según tus propias aspiraciones es la poesía que pondrá fin a los arcaísmos que persisten y reinan por todas partes. La poesía vivida y reivindicada es una violencia sin armas, una violencia cuyo único objetivo es la firme resolución de no ceder al miedo, a las amenazas, a cualquier forma de poder que provenga de la religión, de las ideologías o a las formas individuales de depredación.
Comité de Solidaridad con Keywan
Poetry, a crime against the state
In October 2015, the filmmaker Keywan Karimi was sentenced to six years of imprisonment and 223 lashes for “propaganda against government laws” and “insults to the sacredness of religion.” He had been previously imprisoned, then released, supervised, and under house arrest on bail.
In the eyes of the Iranian government, this sentence, the application of which is imminent, is warranted by Keywan’s documentary film on the walls of Teheran featuring graffiti and paintings, reflecting the history of Iran from the fall of the Shah to the present.
In the urgency to save Keywan from the cruelty of this sentence, we need to rally public opinion. It will not be too hard for the left- and right-wing elected representatives of the country’s corrupt democracy to join the movement as they are always prepared to use humanism as soap to remove some of its filth. Neither should we rule out the possibility that the Iranian government will deem it preferable not to aggravate businessmen’s fake clear conscience unnecessarily. The latter, always seeking excuses to raise prices, are indeed banking on an allegedly moderate government as profitable for business.
Bringing these facts to everyone’s attention is salutary on two counts. The goal is of course to save Keywan from an iniquitous punishment. In addition, however, and inseparably, this will spread awareness that living freely according to one’s aspirations is the poetry that will bring an end to archaistic practices still persisting everywhere. Poetry, experienced and asserted, is violence without weapons, violence that only has going for it our resolve to refuse to yield to fear, threats, and all forms of power, whether stemming from religion, ideology, or individual predator reflexes.
Collective Solidarity with Keywan
La poesia un crimine contro lo Stato
In ottobre 2015 il cineasta Keiwan Karimi è stato condannato a sei anni di prigione e a 223 frustate per “propaganda contro le leggi di governo” e per “ insulti alla sacralità della religione”. Era stato precedentemente imprigionato, poi rilasciato e assegnato a residenza sorvegliata sotto cauzione
Agli occhi del governo iraniano tale sentenza, la cui applicazione è imminente, è giustificata da un documentario riguardante i muri di Teheran, i cui graffiti e le cui pitture ritracciano la storia dell’Iran dalla caduta dello Shah fino ai nostri giorni. Spinti dall’urgenza di evitare a Keiwan la barbarie di una tale condanna, bisogna contare su una mobilitazione dell’opinione pubblica nella quale si arruoleranno senza troppa difficoltà i rappresentanti eletti di sinistra e di destra di una democrazia corrotta, sempre pronti a servirsi dell’umanesimo come di un sapone che li rende meno sporchi. Non è escluso che il governo iraniano preferisca evitare di disturbare inutilmente la falsa buona coscienza degli uomini d’affari sempre in cerca di pretesti per far salire i prezzi auespicando affari redditizi con un governo a pretesa moderata.
Far conoscere a tutti tali fatti è un atto doppiamente salutare. Si tratta evidentemente di evitare per Keiwan una pena iniqua, ma inseparabilmente si propaga la coscienza che vivere liberamente secondo le proprie aspirazioni è la poesia che metterà fine agli arcaismi che continuano a regnare dappertutto. La poesia vissuta e rivendicata è una violenza senza armi, una violenza che ha dalla sua parte solo la risoluzione di non cedere alla paura, alle minacce, a tutte le forme di potere sia che rilevino della religione, delle ideologie o dei riflessi individuali di predazione.
Collettivo di solidarietà con Keywan
Poesie, ein Verbrechen gegen den Staat
Im Oktober 2015 wurde der Filmemacher Keywan Karimi zu sechs Jahren Gefängnis und 223 Peitschenhieben wegen „Propaganda gegen die Regierung“ und „Beleidigung der Heiligkeit der Religion“ verurteilt. Er wurde zunächst inhaftiert, dann freigelassen und schließlich überwacht und gegen Kaution unter Hausarrest gestellt.
Was in den Augen der iranischen Regierung diese Strafe rechtfertigt, deren Umsetzung unmittelbar bevorsteht, ist ein Dokumentarfilm über die Mauern von Teheran, auf denen in Graffitis und Malereien die Geschichte des Iran vom Sturz des Schahs bis zur Gegenwart erzählt wird.
Angesichts des Zeitdrucks, Keywan die Umsetzung eines solch barbarischen Urteils zu ersparen, müssen wir die öffentliche Meinung mobilisieren, für die sich die gewählten Vertreter einer korrupten Demokratie, sowohl der Linken als auch der Rechten, ohne Weiteres werden einspannen lassen, stets bereit, sich des Humanismus wie einer Seife zu bedienen, um sich ein wenig von ihrem Schmutz zu reinigen. Es ist auch nicht auszuschließen, dass die iranische Regierung es vorzieht, das zur Schau getragene gute Gewissen der Geschäftsleute nicht unnötig zu behelligen, die immer auf der Suche nach Vorwänden sind, um die Preise zu erhöhen, in der Hoffnung profitable Geschäfte mit einer angeblich moderaten Regierung zu machen.
Die Öffentlichkeit über diese Tatsachen in Kenntnis zu setzen, kann sich in zweifacher Hinsicht positiv auswirken. In erster Linie geht es natürlich darum, ein ungerechtes Urteil gegen Keywan zu verhindern. Gleichzeitig wird aber auch das Bewusstsein verbreitet, dass nach eigenen Vorstellungen frei zu leben gleichbedeutend mit der Poesie ist, die den weiterhin überall vorherrschenden Archaismen ein Ende setzen wird. Gelebte und eingeforderte Poesie ist Gewalt ohne Waffen, eine Gewalt, die nur dazu entschlossen ist, der Angst, den Bedrohungen und allen Formen der Macht, die sich auf Religion, Ideologie oder Raubreflexe von Einzelnen beziehen, nicht nachzugeben.
Kollektiv der Solidarität mit Keywan.
Writing on the City | Documentary film | 60″ | Iran 2015
The Adventure of married couple | Short fiction |11″ | Iran 2013
Broken Border | Short documentary | 19″ | Iran 2012
Lire aussi en anglais, cet article de CBC News. Les médias francophones n’ont jusqu’ici rien écrit ni relayé.
Le communiqué de soutien de l’ARP (société civile des auteurs, réalisateurs, producteurs) signé par son Conseil d’Administration de L’ARP, composé de :
Claude Berri, Président Fondateur | Claude Lelouch, Président d’Honneur | Dante Desarthe et Eric Lartigau, Co-Présidents | Michel Hazanavicius et Thomas Langmann, Vice-Présidents | Camille de Casabianca et Joël Farges, Membres du Bureau | Evelyne Dress, Trésorière | Et les membres du Conseil d’Administration : Julie Bertuccelli, Patrick Braoudé, Costa Gavras, Nicolas Gessner, Cédric Klapisch, Gérard Krawczyk, Jeanne Labrune, Olivier Nakache, Raoul Peck, Jean-Paul Salomé, Coline Serreau, Frédéric Sojcher et Eric Tolédano.
